Bear Hunt

Vandaag zijn we vanaf Hazelton naar Hyder in Alaska gereden, goed voor zo’n 270 kilometer. Het laatste plaatsje wat we tegenkwamen voordat we de weg richting het noorden op draaide was Kitwanga en daar hebben we de camper nog even afgetankt. Langs de route naar het noorden kom je voorlopig geen tankstation tegen, alleen maar bergen, bomen en als je geluk hebt, niet dus, wildlife. We zijn wel 2 coyotes tegengekomen langs de weg, wat een aangename afwisseling was na al die bomen. Oja, het regenachtige weer heeft ons weer gevonden en blijft ons maar volgen richting het noorden. Halverwege heeft Wim het stuur van mij overgenomen en met de camera in de aanslag begonnen we na een bakkie aan de laatste 100 kilometer naar de grens. Eenmaal aangekomen in Stewart, wat het laatste stadje is in Canada, hebben we ons even laten informeren over wat wandelpaden en over de Fish Creek. Volgens de mevrouw van het informatie centrum zitten er bij Fish Creek nu aardig wat beren in het gebied omdat de zalmen zich begin deze maand hebben gemeld. Fish Creek ligt in Alaska, wat zo’n 20 minuten rijden is vanaf Stewart en eenmaal daar aangekomen blijkt dat we niet de enige zijn die de beren proberen te zien broodjes smeren. Een paar vieze campers en wat personenauto’s staan op het parkeer terrein geparkeerd en er hangt een bordje dat je niet op de weg mag lopen omdat er regelmatig beren oversteken. Vanaf het parkeerterrein moet je via een soort houten loopbrug richting een huisje, waar je na het aftikken van 5 Canadese of Amerikaanse dollars verder mag lopen over de houten loopbrug. Deze loopbrug is ongeveer 200 meter lang en ik denk dat er ongeveer 15 mensen liepen die hoopte een beer te kunnen zien. Anneloes was vastberaden te blijven wachten totdat Balou zich gemeld had, maar na een uurtje of 3 wachten begon ze het toch koud te krijgen en kon er ook wel weer een boterhammetje in. Wim en ik waren al eens naar de camper terug gelopen om wat te eten, Anneloes hadden we achter gelaten, die kregen we daar niet weg. Uiteindelijk besloot Anneloes toch ook maar even naar de camper te lopen om wat te eten, je mocht op die loopbrug namelijk niet eten. Anneloes was nog geen 10 minuten weg, of je raad het al, een Grizzly kwam de rivier afgestruind! Wim liet Anneloes gelijk weten dat er een beer was via de walky talky, maar hij zei het zo rustig, dat Anneloes, die nog in de camper was, dacht dat hij een grapje maakte. Ze besloot toch maar te gaan lopen en onderweg hoorde ze dat er inderdaad een beer gesignaleerd was! Toch maar rennen dan! Wim en ik zagen hoe de beer in het ondiepe riviertje een flinke zalm ving en er gelijk mee in de bosjes verdween en zo’n 2 minuten later arriveerde Anneloes al vragend waar die beer dan wel niet was! ‘’Ja sorry Anneloes, maar die is verdwenen, hij liep hier de bosjes in.’’ We besloten te blijven wachten en na een een paar minuten zagen we wat bosjes wel heel hard heen en weer gaan. Na een hoop geritsel kwam de Grizzly toch weer de rivier op gelopen en kon gelukkig ook Anneloes de beer zien na een hoop wachten in de kou en regen. De beer trok zich van niemand wat aan en liep rustig de rivier af en uiteindelijk uit het zicht. Wij besloten om maar eens een campground op te gaan zoeken en daar lekker te gaan slapen. Op het parkeerterrein kwamen net 2 Amerikaanse vrouwen de brug opgelopen en gaven Wim de schuld dat de beer was verdwenen, hij zou hem hebben weggejaagd! Maar Wim, echte vent dat hij is, wees gelijk naar Anneloes. ‘’ No No, it is her fault!’’ Ja die dames wisten het toen ook niet meer en vonden dat ze toch iemand de schuld moesten geven dat de beer weg was!? Wij proberen het morgen nog een keer en gaan nu naar Rainey Creek Campground, wat helaas wel een toepasselijke naam heeft… Weltrusten.